قلمه
استویا
استویا (stevia) یک گیاه بومی آمریکای جنوبی است که امروزه در کشورهای مختلف اروپایی کشت و مصرف میشود. خوشبختانه کشت این گیاه چند سالی است که در زمینهای شهرهای شمالی ایران نیز شروع شده است. استویا یک گیاه با قدرت شیرین کنندگی بسیار قوی میباشد که میتواند یک جایگزین مناسب برای قندهای تصفیه شده باشد. این گیاه همیار لاغری است، فشار خون را کاهش میدهد، با دیابت و قند خون بالا مقابله میکند.
برگهای استویا حاوی موادی به نام استویوزید و ربودیوزید A میباشد. این ترکیبات شیرین کنندههای طبیعی هستند. برای همین هم برای لاغری بسیار مفیدند. به خاطر اینکه ترکیبات موجود در این گیاه کالری نداشته و حدود 300 برابر شیرینتر از قند ساکاروز هستند.
انواع شمشاد
شِمشاد یکی از درختان همیشه سبز است که چوب سخت آن در صنعت استفاده میشود. شمشاد معمولاً در مناطق مرطوب کاشته نمیشود ولی فقط توسط باران تغذیه میشود. جنگلهای انبوهی از شمشاد در کنار سواحل شنی ایجاد میکنند تا از پراکندگی شنها جلوگیری نمایند. از جنگلهای انبوه شمشاد برای تهیه الوار استفاده میشود.
از مهم ترین مکان های پرورش شمشاد مخصوصا از نوع طلایی در ایران روستای نعمت آباد شهر تنکابن است . شمشاد از انواع گیاهان رایج در نواحی گرم و مرطوب است. این گیاه را به راحتی می توان در فضای آپارتمان پرورش داد. نورگیرترین قسمت آپارتمان را برای کاشت گیاه انتخاب کرده و گلدان ها را در آنجا قرار دهید.
انگور
انگور (نام علمی: vinifera) سردهای از درختان خانواده انگورسانان Vitaceae است. در این خانواده حدود ۱۱ جنس و بیش از ۶۰۰ گونه وجود دارد. مهمترین جنس این خانواده جنس انگور است. این گیاه حالت بوتهای و رونده دارد و دارای پیچک در مقابل بعضی از برگها میباشد.
میوه انگور به نوع دانهدار و بیدانه تقسیم میشود. هر یک از این دو جور در رنگهای سرخ و سیاه و زرد و تقریباً سبز دیده میشوند. این میوه در مناطقی که حداکثر دمای آن بیش از ۴۰ درجه سانتیگراد و حداقل آن کمتر از ۱۵ درجه زیر صفر نباشد بهتر رشد میکند.
کشور ایران دهمین تولیدکننده انگور دنیاست که حدود ۳٫۳ درصد از کل تولید انگور دنیا را به خود اختصاص داده است. ایران در سالهای ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ پس از کشورهایی مانند چین، ایتالیا، ایالات متحده، اسپانیا، فرانسه، ترکیه، شیلی، آرژانتین و هند، با سطح زیر کشت بیش از ۲۸۰۰ کیلومتر مربع و دارای تولید سالانه بیش از ۲۲۵۰۰۰۰ تن انگور میباشد.
چنار
چنار (نام علمی: Platanus) سردهای از درختان بومی نیمکره شمالی است. درختان چنار بلند قامت بوده و ارتفاع آنها به ۳۰ تا ۵۰ متر میرسد، در پائیز برگهای آنها میریزد و معمولاً در کنار جویبارها و زمینهای مرطوب میرویند، هرچند نسبت به خشکسالی مقاومند. گونهٔ چنار خاوری (Platanus orientalis) در ایران نیز میروید و بیشههای طبیعی آن دیده میشود. درخت چنار از جمله درختانی است که اگر محیط برای آن فراهم شود عمر و رشد زیادی دارد. بیشتر درختان کهنسال در ایران چنار هستند. ریشه اصلی چنار از ابتدای رشد قوی و عمیق در خاک فرو میرود و در سنین بالا میتواند تا 4متر در خاک فرو رود و از رطوبت عمق خاک استفاده نماید .
به لیمو
بهلیمو نام یک گیاه دارویی معطر است که بوی خوشایند لیمو را دارد. درختچۀ این گیاه ۱٬۵ تا ۲ متر است که گاهی بیشتر هم میشود. و دارای برگهای ساده سرنیزهای به طول ۷ تا ۱۰ سانتیمتر با قاعده گرهای و عموماً بهصورت دستههای سه تایی در هر گره است. گل آذین انتهایی و بصورت خوشههای باریک، جام گل کوچک و بهطور مشخص واجد دو لب، ارغوانی رنگ پریده، میوه هستکی و دارای ۲۱ عدد بذر است. این گیاه بومی آمریکای جنوبی بوده و به طور طبیعی رویش آن در آرژانتین، شیلی و پرو گزارش شده است و از آن جا به سایر نقاط جهان از جمله ایران رفتهاست و کشت میشود. در ایران این گیاه در استانهای شمالی و باغها کشت میشود.
انواع کاکتوس
کاکتوس گیاهی است از تیره کاکتوسیان (Cactaceae) تیرهای از میخکسانان که اغلب خاردار و گوشتی هستند.
کاکتوس در ابتدا تنها در شمال و جنوب و نواحی مرکزی آمریکا رشد میکرد اما امروزه در بسیاری از مناطق گرم و خشک جهان توسط مردم پراکنده شده کاکتوس طی طوفانهای ناگهانی آب ذخیره کرده و آب ذخیره شده را طی ماههای خشکسالی به مصرف میرساند. کاکتوسیان در ایران گونهٔ بومی ندارند.
بیشتر کاکتوسها ریشههای عمیقی داشته و ساقه شبکه مانندی دارند که بهعنوان منبع ذخیره آب عمل میکنند ساقه کاکتوس توسط تیغهایی محافظت میشود کاکتوسها برگهای خیلی کوچکی داشته و یا اصلاً برگ ندارند.
همیشه بهار
گل همیشه بهار (نام علمی: Calendula officinalis یا Calendula persica) از گونه Calendula است. همیشهبهار گیاهی از تیره ستاره ای، علفی و پایا است. ساقه هوایی افراشته منشعب و دارای پرزهای غدهای گل آن زردرنگ میباشد.
همیشهبهار در ایران از جمله در بلندیهای بالای ۲۵۰۰ متر در استان کهگیلویه و بویراحمد میروید.
گیاهی علفی، یکساله دارای ساقه ای به طول ۲۰ تا ۵۰ سانتی متر است ، برگهایی ساده بیضوی ، دراز ،پوشیده از کرک ، با کناره های موجدار و به رنگ سبز، مایل به قهوه ای روشن دارد، روی ساقه منشعب آن کاپیتولهای درشت و زیبا ظاهر می گردد که به تناسب گرما و رطوبت محیط زندگی ، به طور منظم صبح ها در فاصله ساعت ۹ تا ۱۰ شکفته و سپس در بعد از ظهرها بین ساعات ۴ تا ۵ جمع می گردد. کاپیتولهای آن دارای دو نوع گل یکی لوله ای و دیگر زبانه ای به رنگ زرد مایل به نارنجی و واقع در حاشیه نهنج است.میوه فندقه و قهوه ای رنگ و سطح آن نا صاف می باشد.
شمعدانی
شمعدانی با نام علمی Pelargonium سردهای از گیاهان گلدار است و حدود ۲۰۰ گونه میدارد. شمعدانیها در واقع، گیاهانی هستند با خاستگاه آفریقایی و استرالیایی. بعضی گونههای آن در شمال آمریکا و استرالیا انتشار دارند و عدهای نیز به مناطق مدیترانهای وارد شدهاند. گونههای مختلفی نیز به صورت گیاهان زینتی در پارکها کاشته میشوند که باغبانان معمولاً آن را، به جای پلارگونیوم و به غلط، ژرانیوم مینامند. گلها در این جنس کاملاً صفات ویژه خود را دارند و در بخشی از نهنج آنها که با سطح پشتی گل ارتباط دارد منفذ و دهانهای یافت میشود که آغاز حفرهای ممتد و لولهای شکل در داخل دمگل است و در واقع جانشین دیسک به شمار میرود.