بادمجان قلمی از دیر زمان در ایران کشت می شود دارای میوه ای دراز و باریک است حدود 5/2 سانتیمتر عرض و 30 تا 35 سانتیمتر طول دارد . بادمجان از لحاظ تولید نشا متوسط می باشد.

بادمجان ، گیاهیست یک ساله با ساقه های قوی ، خشن و شاخه شاخه . این گیاه دارای برگ های پهن و کشیده و رنگ متمایل به خاکستری می باشد و برگها گاهی دارای خار هستند .گل بادمجان ، شبیه گل سیب زمینی ، ولی بزرگتر و رنگ آن بنفش کم رنگ می باشد .

بادمجان یک سبزی فصل گرم می باشد که طول دوره رشد آن 5 تا 6 ماه طول می کشد تا عملکرد و کیفیت بالایی را تولید کند. یک دوره سرد در طی فصل رشد سببب کاهش عملکرد و کند شدن رشد گیاه می شود. گیاهچه های کوچک به سرما بسیار حساس هستند.

دمای مناسب جهت رشد بادمجان 30-21 درجه سانتیگراد تا حداکثر 35 درجه سانتیگراد و حداقل 18 درجه سانتیگراد و دمای مناسب خاک برای جوانه زنی 32-24 درجه سانتیگراد می باشد.

ادامه ی مطلب →

بادنجان (یا بادمجان): این واژه معرب پاتنگان و پاتمگان پارسی می باشد و در پارسی با نام کهپَرک نیز خوانده می شود. بادنجان گیاهی است خوراکی از تیرهٔ سیب‌زمینیان. بنظر می‌رسد که این گیاه بومی هندوستان بوده است. این گیاه در تمام مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری رشد می کند.ارتفاع آن به ۴۰ تا ۱۵۰ سانتی متر نیز می رسد.این گیاه در پخت غذاهایی مانند کشک بادنجان ، خورش بادنجان ، دلمه، بادمجان شکم پر، بادمجان شکم پر ایتالیایی کاربرد دارد.

بادمجان دلمه ای  از نوع پاکوتاه است و عرض میوه آن زیاد و حدود دو برابر طول میوه است. رنگ بادمجان معمولا بنفش مایل به قرمز و یا بنفش متمایل به سیاه است

ادامه ی مطلب →

فلفل گیاهیست با بوته های یک ساله، محل اصلی و اولیه آن را سواحل آمریکا می دانند. ساقه های این گیاه تا ارتفاع ۷۰ سانتیمتر می رسد. برگ های آن به رنگ سبز تیره، کشیده و نوک تیز بوده و گل ها به رنگ سفید و بصورت تک تک و جدا ازیکدیگر درانتهای ساقه نمایان میگردد.

میوه این گیاه را که همان فلفل باشد بنا به انواع آن (خوراکی – زینتی) به رنگ های : سرخ ، سبز ، زرد و بنفش و به اشکال مختلف نازک کشیده ، ضخیم و گوشتی کشیده، ضخیم و گوشتی کوتاه ، کُروی شکل کوچک (مانند گیلاس) بیضوی شکل و کُروی بزرگ (مانند گوجه فرنگی) می توان مشاهده کرد.

طعم فلفل، در انواع آن مختلف و متفاوت است و از تند تا شیرین یافت می شود . مصرف فلفل ، بصورت خام و تازه با غذا و یا اضافه نمودن در سالاد مرسوم و معمول است . در ترشی ها نیز بصورت مخلوط و یا به تنهایی به عنوان ترشی فلفل مورد استفاده قرار می گیرد . فلفل را خشک کرده آن را بصورت پودر در میآورند و برای چاشنی غذا استفاده می کنند .

ادامه ی مطلب →

فلفل دلمه‌ای نوعی فلفل از خانواده سیب‌زمینیان که به رنگهای قرمز، زرد، سبز و نارنجی یافت می‌شود. از ویژگیهای آن این است که به تندی دیگر گونه‌های فلفل نیست. به همین دلیل در انگلستان و ایرلند «فلفل شیرین» نیز نامیده می‌شود. این گیاه بومی مکزیک، آمریکای مرکزی و شمال آمریکای جنوبی است. دانهٔ این گیاه در سال ۱۴۹۳ به اسپانیا حمل شد و از آنجا به سراسر اروپا، آسیا و آفریقا گسترش یافت. امروزه چین و پس از آن مکزیک و اندونزی بزرگترین تولیدکنندهٔ فلفل در جهان هستند.

نام گمراه کنندهٔ فلفل به اشتباه توسط کریستف کلمب هنگام برگشت به اروپا به این گیاه داده شد. چرا که در آن زمان به هر ادویه ای که طعم تندی داشت فلفل اطلاق می‌شد.

ادامه ی مطلب →

گوجه چری از خانواده گوجه فرنگی است که به آن گوجه گیلاسی یا گوجه مینیاتوری هم می گویند. این نوع گوجه به دلیل شکل خاصی که دارد در تزیینات انواع غذاها و سالادها از آن استفاده می شود و در بین مردم محبوبیت ویژه ای دارد .

فصل کاشت این گوجه‌ها معمولا بهار است اما برای پرورش گوجه در واقع فقط به آفتاب و گرمای مناسب نیاز دارید.

در فرانسه به گیلاس عشق شهرت دارد. برگهای آن به رنگ سبز و به شکل مستطیل یا تخم مرغی است. گلهایش که ریز و سفیدرنگ هستند در پاییز به میوه های کوچکی به رنگ قرمز و شبیه گوجه فرنگی تبدیل خواهند شد. اهمیت این گیاه به خاطر میوه های زیبایش است که در پاییز ظاهر می گردند.

در بعضی از ارقام، میوه ها زردرنگ هستند. گوجه فرنگی زینتی را می توان چند سال در گلدان نگهداری نمود.

ادامه ی مطلب →

گوجه فرنگی (نام علمی: Solanum lycopersicum) میوه‌ای سرخ‌رنگ و آبدار است. این گیاه بومی آمریکای جنوبی و مرکزی است که طی دورهٔ استعماری اسپانیا به سایر نقاط جهان منتقل شد. انواع مختلف این گیاه امروزه در سراسر جهان پرورش داده می‌شود. البته “گوجه فرنگى” از نظر علم باغبانى و نداشتن هسته در دسته سبزیجات حساب میشود

گوجه فرنگی سرشار از ویتامین سی و لیکوپن است. این میوه امروزه به روش‌های مختلفی، به طور خام یا به‌عنوان یکی از مواد لازم برای تهیهٔ غذا، انواع سس و نوشیدنی مصرف می‌شود و بخش مهمی از رژیم غذایی مردم بسیاری از کشورها را تشکیل می‌دهد. کشت و پرورش این گیاه به طور کلی، مساحتی حدود سه میلیون هکتار را به خود اختصاص داده است، که نزدیک یک‌سوم کل مساحت مختص به کشت تره‌بار در جهان است.

با وجود این که گوجه فرنگی در علم گیاه‌شناسی یک میوه تلقی می‌شود، اغلب به‌عنوان تره‌بار شناخته می‌شود.

ادامه ی مطلب →

گوجه فرنگی از جمله صیفی‌جاتی است که به دلایل فراوان کشت آن قابل صرفه است. زیرا این محصول در غذاهای مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد و آنجا که به صورت اصلی وجود ندارد به صورت رب گوجه باعث خوشمزگی غذا می‌شود. به همین دلیل است که در کشت گوجه فرنگی واریته‌هایی در نظر گرفته شده است که دقیقا با شرایط مصرف گوجه فرنگی مطابق است.

گوجه فرنگی ریز در اندازه‌های ۵ تا ۲۰ گرمی و همینطور گوجه فرنگی‌هایی با اوزان تا ۲۵۰ گرم تولید شده است که به خاطر استفاده از تکنیکهای جدید علاوه بر مقاومت بالا در برابر بسیاری از ویروسها و بیماریها استعداد دوام و تازگی را تا مدت طولانی دارا می‌باشد. شایان ذکر است که علاوه بر تنوع شکل و اندازه رنگهای زرد و نارنجی به کمک گوجه فرنگی‌های قرمز آمده است.

ادامه ی مطلب →

نعناع فلفلی با نام علمی Menth piperita ازخانواده نعناعیان(Labiatae = Lamiaceae ) بوده و گیاهی است علفی و چند ساله که دارای ساقه های چهارگوش و گلهای بنفش روشن که به صورت خوشه های مرکب می باشد .اک های اسیدی و زهکشی شده برای کشت نعناع فلفلی مناسب هستند ادامه داد: این گیاه زمستان را به صورت رکود به سرمی برد و در فصل بهار مجدداً رشد کرده و سرشاخه می دهد.

تراکم مناسب کاشت در هر هکتار حدود ۷۰هزار بوته است که بوته ها باید به فاصله ۳۰ تا ۵۰ سانتیمتر و به عمق ۱۰ تا ۱۲ سانتیمتر کشت شوند .

برای کشت نعناع فلفلی باید از بوته هایی که ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر طول و ۳ تا ۵ برگ دارند و یا ریشه های جانبی که ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر طول و ۳ تا ۴ جوانه دارند استفاده می شود تاکید کرد:کشت بصورت کرتی برای نعناع فلفلی مناسب است.متوسط عمر مزارع نعناع فلفلی را ۳ تا ۴ سال است

ادامه ی مطلب →

استویا (stevia) یک گیاه بومی آمریکای جنوبی است که امروزه در کشورهای مختلف اروپایی کشت و مصرف می‌شود. خوشبختانه کشت این گیاه چند سالی است که در زمین‌های شهرهای شمالی ایران نیز شروع شده است. استویا یک گیاه با قدرت شیرین کنندگی بسیار قوی می‌باشد که می‌تواند یک جایگزین مناسب برای قندهای تصفیه شده باشد. این گیاه همیار لاغری است، فشار خون را کاهش می‌دهد، با دیابت و قند خون بالا مقابله می‌کند.

برگ‌های استویا حاوی موادی به نام استویوزید و ربودیوزید A می‌باشد. این ترکیبات شیرین کننده‌های طبیعی هستند. برای همین هم برای لاغری بسیار مفیدند. به خاطر اینکه ترکیبات موجود در این گیاه کالری نداشته و حدود 300 برابر شیرین‌تر از قند ساکاروز هستند.

ادامه ی مطلب →