چنار

چنار (نام علمی: Platanus) سرده‌ای از درختان بومی نیم‌کره شمالی است. درختان چنار بلند قامت بوده و ارتفاع آن‌ها به ۳۰ تا ۵۰ متر می‌رسد، در پائیز برگ‌های آن‌ها می‌ریزد و معمولاً در کنار جویبارها و زمین‌های مرطوب می‌رویند، هرچند نسبت به خشکسالی مقاومند. گونهٔ چنار خاوری (Platanus orientalis) در ایران نیز می‌روید و بیشه‌های طبیعی آن دیده می‌شود. درخت چنار از جمله درختانی است که اگر محیط برای آن فراهم شود عمر و رشد زیادی دارد. بیشتر درختان کهنسال در ایران چنار هستند. ریشه اصلی چنار از ابتدای رشد قوی و عمیق در خاک فرو میرود و در سنین بالا میتواند تا 4متر در خاک فرو رود و از رطوبت عمق خاک استفاده نماید .

ساقه و تنه چنار دانه  زاد اسوار استوانه ای و نسبتا پرچوب است. شاخه ها از ارتفاع معینی از تنه منشعب می شوند و تاج درخت را بوجود میآورند در حالی که ساقه درختان شاخه زاد چنار معمولا باریک و بلند و گاه کج و معوجند و با بالا رفتن سن درخت تنه اش صاف میشود.

چنار از جمله درختان پهن برگ و خزان کننده است. برگ های چنار منفرد متناوب  و دارای پهنک پنجه ای نسبتا پهنی است . هر برگ دارای 5-3 لوب نوک تیز و پای برگ ها دارای 2 گوشوارک نسبتا بزرگ برگ مانند است. قاعده برگ قلبی شکل، کناره برگ فاقد دندانه و دارای موجهای سینوسی است. دمبرگ به طول 5تا10 سانتی متر و پوشیده از کرکهای خاکستریست. سطح بالایی را روی برگ به رنگ سبز روشن است. برگهای جوان کرکهایی دارند که به تدریج با بالا رفتن سن برگ از تراکم آن کاسته میشود. پشت برگ به رنگ نقره ای مایل به سبز است و کرکهای بیشتری دارد. رگبرگها به شکل پنجه ای و منشعب هستند. رگبرگهای میانی نسبتا قطورند و در پشتد برگ به صورت برجسته دیده میشوند.