توت فرنگی

توت‌فرنگی (نام‌های دیگر: چیلک، چلیک یا چیالک جنگلی، چَلَم و شالکَه) گیاهی نهان‌دانه از تیرهٔ گل سرخ است. رشد این گیاه علفی پایا در آب و هوای معتدل گرم و در بستر غنی از گیاخاک و خاک اسیدی بسیار خوب است. گل‌های توت‌فرنگی نسبت به سرما به شدت حساس هستند ولی عطر و طعم نهنج (قسمت خوراکی گیاه) با انجماد از بین نمی‌رود.

توت فرنگی به‌دلیل دارا بودن فیتو کمیکال، اثرات مثبت بسیاری بر روی مغز می‌گذارد و می‌تواند اثرات نامطلوب پیری بر مغز را کاهش دهد .

توت‌فرنگی میوه‌ای نسبتاً جدید است که تا ۲۵۰-۳۰۰ سال قبل به این شکل امروزی وجود نداشت و بیشتر موارد استفاده دارویی داشته است. در قرن چهاردهم در فرانسه توت فرنگی‌های وحشی از جنگل به زمین زراعتی منتقل شد و از آن به عنوان یک گیاه اهلی استفاده گردید. در جنگلهای شمال ایران توت فرنگی وحشی به طور فراوان یافت می‌شود. به‌نظر می‌رسد که اولین رقم اصلاح شده در زمان صدارت اتابک اعظم از فرانسه به ایران آمد و به نام اتابکی خوانده شد.

توت فرنگی حاوی مقادیر زیادی آنتی اکسیدان، ویتامین و موادمغذی می باشد. توت فرنگی خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی، سکته مغزی، سرطان، فشارخون، یبوست و دیابت را کاهش می دهد. همچنین توت فرنگی بدلیل اینکه حاوی اسیدفولیک می باشد، برای زنان باردار توصیه می شود.
توت فرنگی ظریف ترین میوه هاست.مقوی ، خنک ، ادرار آور و تصفیه کننده خون می باشد.پیش از غذا بخورید اشتها اور است.مواد قندی ان از نوع لولوز استکه برای اشخاصی که بیماری قند دارند بسار خوب است . یک قاشق سوپ خوری توت فرنگی جنگلی را اگر در مقداری خامه تازه مخلوط کنید، برای اشخاصی که مرض قند دارند د سری عالی خواهد بود.

توت فرنگی قندی پایین و میزان فیبری بالا داشته و هردو این فاکتور ها به حفظ تعادل قندخون کمک می نماید. توت فرنگی یکی از خوراکی های مناسب برای افراد دیابتی می باشد. تحقیقات نشان می دهد که خوردن 37 توت فرنگی در روز می تواند بطرز چشم گیری عوارض دیابت همچون نارسایی کلیه و نوروپاتی محیطی را کاهش دهد.